Elke woensdag verzamelen zich vitale veertigers, vijftigers, zestigers en twee zeventigers op de velden van VV Drachten. Dromend van de tijden van weleer. Elke speler heeft pijntjes, sommigen spelen met een knieband, een voormalige commando zelfs met twee. Een oud-voorstopper neemt om 17 uur zijn eerste Ibuprofen 600, en daarna nog twee. Als een bal hem keihard raakt in zijn edele delen voelt hij dat niet eens. We zijn op zoek naar het balgevoel. Naar de jeugd van weleer. En naar vriendschap. De triestheid – we denken allen zonder uitzondering dat we nog goed en snel zijn – en de waarheid is het best te karakteriseren door onderstaande foto’s.
Niet voor niks is de definitie van idee-fixe ‘waanidee waarvan je je niet kunt ontdoen’. Kortom, we kunnen er niets aan doen, de heilige woensdagavond, tot het einde der tijden. In ieder geval tot ons 76-ste, want zo oud is onze oudste veteraan, Henk Vaartjes. Henk scoort volop in zijn rol van hangende spits, staat steeds op de juiste plaats, pakt slim zijn weinige meters en is blessurevrij. En ook niet onbelangrijk, voor elke training verzamelt hij nauwgezet alle dure spullen, in een dertig jaar oud tasje, om deze vervolgens in bewaring te geven bij Mahmoud, onze enige veteraan met een interlandverleden.
Ik stel dan ook voor de zouteloze naam van onze voetbaltempel, De Peppel, over vier jaar te vervangen door de Henk Vaartjes Arena. Dat is vast sneller te regelen dan in 020! Mocht het echter niet slagen dan kunnen we altijd nog de tribune, de fietsenstalling, een kleedkamer, een veld of de kantine naar Henk vernoemen!
